5 Aralık 2007 Çarşamba

ISLAK ZAMANLAR


ASTAR

Şimdi çalışır durumda görüntü katmanlarımız
Neyle astarlanırsan yanmayız yüksek fırınlarda
Saçlarımız kızıl pas, dilimiz kayış
Deltalara yağan yağmurlarda
Islanmadı içimizin cam yünü
Kurgusu kaderine terk edilmiş oyunlardı
Parçalandı dağıldı
Bir zamanlar her şeyi bir arada tutan
O büyülü mıknatıs
Hayatımızdaki her figür çıktı yerinden
Şimdi bu yeni gözlerle
Görmek ve alışmak
İçimize durmadan akan onca yıl
Sığa çıkmış çökelti
Her birimizi başka biri yapacak



MURATHAN MUNGAN

4 yorum:

Tijen dedi ki...

Kar, yağmur...
Bazı günler öyle oluyor değil mi? Ama bir tomurcuk görüveriyorsun, canlanıyorsun. Ya da bir ufak kesekağıdı kestane...

Adsız dedi ki...

MM'ı çok severim çokk ve tabii ki Sunay Akın'ı da bu da en favori şiirimdir canım her okumamda alır beni götürür bilinmezliğe...

http://www.edasuner.com/askin-en-guzel-tarifi/

piqi dedi ki...

nedense insanların depresif zamanları hep kışa gelio.bunun illaki havalarla bi bağlantısı olmalı.aynı hüzünlü günümün akşamı yağmura çamura inat yürüdük iş çıkışndaarkadaşımla.
dedimki;eğer güzel yada bakımlı olmayı gerektirmeyen bi gündeysnaslında kar kış kıyamet okadarda kötü diil hatta güzel bile.ama,aman saçım ıslanmasın,fönüm bozulmasın,çizmem pantalonum çamurlanmasın gitmem gereken yerler var hesabındaysa insan işte ozaman çok büyük bi mutsuzluk kaynağı şu havalar.
kestane bulup hüznümü dağıtamasamda sevgili ablacım,sahlep yaptım.bol tarçınlı ,sıcacık ve her türlü haleti ruhiyeyi düzeltecek cinsten...

piqi dedi ki...

edacım sunay akının yeri bambaşka.bu bahsettiğin şiire bende hayranım.gerçi hepsi ayırmaksızın muhteşem.kısa ve öz...