güzel bir gün

günaydıııınnn...harika bi hava var dışarıda.hani insanı isyana tahrik eden cinsten.bahar öyle böyle derken geliyo artık.zeynep sürekli aynı şarkıları dinliyo ve bu beni ciddi anlamda bayıyo.2haftadır durmadan zeki müren dinledi.bu aralardada kafasında bi şarkı belirliyo ve durmadan kusturana kadar onu dinlyo ve bunu yaparken oturduğu yerde yaşlanmış ve delirmiş kadınlar gibi sallanıyo.sanırım depresyona girmesine ramak kaldı.
canım bu aralar hiiiiiç çalışmak istemiyo.istmediği gibi sürekli olarak sevgilimle olmak istiyo.aylaklığı özledim.ev gezmelerine, sabah kahvaltılarına gitmeyi, geç uyanabilmeyi ve geç yatabilmeyi, spor yapmayı, uzun uzun kitap okuyabilmeyi, yorgunluktan bayılmadan yemek yapabilmeyi,saçmasapan türk filmlerini izlemeyi sahaflarda ve eski kitapçıların arasında vakit sıkıntısı çekmeden gezinebilmeyi,biyerlere yetişme telaşından sıyrılmış bi yaşamı daha steril, daha kendimin kontrol edebildiği bi yaşamı özlüyorum.zeyneple bi sözümüz var.bu işyerinden beraber ayrılıcaz diye.ve onun bi süre daha burda çalışması gerek.maddi olanaklardan dolayı.kendisi özel üniversiteye gidiyo aynı zamanda.ve parasınıda kendi veriyo.bi sene daha burdayız kısacası.ama işte bu aralar içimden gerçekten hiçbişey yapmak gelmiyo.sevgilimide özledim.bu aralar birbirimize olan düşkünlüğümüz ayyuka çıkmış durumda.sürekli olarak birbirimizi özlediğimizi söyleyip aşkımızın nekadarda farklı olduğunu konuşuyoruz.başkalarının ilşkilerinden farklı bi ilşki yaşamak insanı özel kılıyo.bunun için şükrediyorum.başka yerlerde başka bi kişi olmalıydım..ama diilim bu acıtıyo hemde çoookk