yaklaşık 4 gündür evde yalnızım.ilk gün çok farklı gelsede hatta geceleri azıcık korkmuş olsamda evde kimsenin olmaması hali bana fazlaca iyi geldi.kendimi ve düşüncelerimi toparlamama,ruhumu özgür bırakmama yardım etti.elimdekileri düşünme ve kıymetini bilme zamanıydı bu 5 gün benim için.
ve işte o an olan oldu.son zamanlardaki huzursuz memnuniyetsiz mutsuz agresif ağlak halim gitti, yerine pozitif daha çok gülümseyen mutlu bi insan geldi.üstelik kendime oynadığım bi mutluluk oyunuda diil bu.gerçekten iyi hissediorum kendimi.üstelik tatile çıkmamada daha bisürü zaman olmasına rağmen.
bendeki sular durgun bu aralar kısacası.hayatta gerçekten daha acı ve altıntan kalkılamaz gerçekler var.ölüm var mesela.ki bundan daha acısı yok hayatta.
bi yakınımızın eşi ölmüştü 2 sene önce.okadar üzüldü ve yıkıldıki diğer dümya dertleriyle karşılaştığında ya da başka türlü sıkıntılar yaşayan insanların hüzünlenmeleri karşısında okadar katılaşmışki ben hayattaki tadılabilicek en büyük acıyı tattım.bundan gayrısı beni acıtmaz derdi.haklı.
günlerce barış akarsunun ölümüne üzüldük.başına gelen olaydan kimimiz feyz aldı kimimiz almadı.tv de cenazesini izlerken ağlayarak düşündüm.bi annenin evladının ölüm acısını çekmekten daha zor ne olabilir die.cevap bulamadım.hani ölen ölüo ve gidio ama asıl iş geride kalanlarda oluo.bundan daha zor ve dayanılması imkansız bi acı olmasa gerek.Allahtan tüm evladını yakınını sevdiklerini yitiren insanlara sabır diliorum.
işte bu olaylardan sonrasında sanırım biraz daha kendime dönüp düşündüm canımı sıkan şeyler neler die.yanıma annem geldi.bi an onun yokolduğunu düşündüm.başına bişi geldiğini.düşüncesine bile dayanamdım.hal böyleyken hazır sevdiklerimizi henüz yitirmemişken başka başka gereksiz dünyevi olaylara bukadar takılıp kalmak niye d,ye düşündüm ve kendime çok kızdım.
şimdi daha iyiyim çünkü unuttuğum bir sırra erdim şu günlerde....herşey daha güzel olucak inşallah.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder